Aralıksız 41 yıl öğretmenlik yapmış bir birey olarak hep şunu düşünmüşümdür: Öğretmenler; içinden çıktıkları ve yaşadıkları toplumun görevi en ağır, sorumluluğu en yüksek, kendisinden beklenen şey en fazla; buna karşılık kendisine verilen şey en az olan bireyleridir. Öğretmenlik de bu anlamda bir meslektir.

Sözün özü, öğretmen toplumca kendisine az şey verilen, ama en fazla fedakârlık beklenen insandır. Bu gerçeği de en iyi Atatürk dile getirmiştir:

Öğretmenler, dünyanın her yanında insan topluluğunun en fedakâr ve saygıdeğer kişileridir.

Öğretmenlerin görevi öğretmekle bitmiyor. Eğitmek de bu görevin ayrılmaz bir parçası. Öğretmek nispeten kolay, ama eğitmek o kadar kolay değil. Ailesinin baş edemediği yaramaz çocuğu öğretmenin yola getirmesi beklenir. Ümit öğretmendedir. Veli yalvarır: “Aman öğretmenim, bu çocuğun adam olması için yalnızca size güveniyoruz. Biz her yolu denedik, sonuç alamadık; tüm ümidimizi size bağladık.”

Sayısı az olmayan bazı anne babalar okul tatillerinin çabuk bitmesini bekler, çocuğunun sorumluluğunu bir an önce okula ve öğretmene yıkıp biraz rahat etmek, biraz özgürlüğe kavuşmak için.

Bizim ülkemizde de başka ülkelerde de anne babadan bile beklenmeyen çocuklara örnek olucu davranışlar öğretmenden beklenir. Çocuğu onun anlaması, nabzına göre onun davranması istenir. Bunu anlatmak için bir bilge şunu söylemiş: Bir öğretmen çeşitli bitkilere bakan bir bahçıvana benzer. Kimi bitki güneşi, kimi gölgeyi sever.

Öğretmen öğrenci ilişkisinde son nokta, en yüksek beklenti ise şudur: Öğretmen, öğrencisini saf ve yontulmamış bir mücevher gibi görmeli; bütün çabasını onu değerli, onurlu bir ışıltıya dönüştürmeye adamalıdır.

Bütün bunları yapan ve yapmaya çalışan öğretmen bir kandile çok benzer: Kendini tüketerek başkalarına ışık verir.

Maktul ABD Başkanı Kennedy’nin Amerikalılara bir seslenişinde, “Ülkem bana ne verecek diye değil, ben ülkeme ne verebilirim, diye düşünün” demiş. Ben de bu sözden ilhamla şunu söylemek isterim: Bir öğretmen, özellikle bir Türk öğretmeni, her şeye rağmen, “Ülkem bana ne verecek?” diye düşünmemeli, “Ben ülkeme ne verebilirim?” düşüncesinde ve çabasında olmalıdır.

İsmail ÖZCAN & Eğitimci Yazar

Yorumlar

[ Yoruma cevap yazmaktan vazgeç ]

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.