Bir seneyi aşkındır insanlığın kâbusu haline gelen covid-19 salgınından 30.03.2021’de 75 yaşında kaybettiğimiz Türkeli ilçesi Sazkışla Köyü nüfusuna kayıtlı Enver Öztürk’le tanışıp dost olmamızın üzerinden 50 yıldan fazla bir zaman geçti.

Enver Öztürk, 1960’arın ilk yarısında Türkiye’de ortaokulu bitirip daha o yaşta kendi girişim ve çabasıyla Almanya’ya gitmiş; orada çocuk yaşında, ana-baba, kardeş özlemi içinde hiç tanımadığı yabancı bir ülkenin kendisine çıkardığı birçok yokluk ve zorluğa katlanarak lise ve üniversiteyi bitirip maden mühendisi olmuştu. Üniversiteyi bitirdikten hemen sonra maden mühendisi olarak işbaşı yapmış yasal çalışma süresi bitiminde de emekli olmuştu.

Emekliliğinden sonraki yıllarda Türkiye’de daha uzun süreler kalıyordu. Her gelişinde de birkaç defa buluşup uzun uzun konuşuyorduk. Dostluğumuz boyunca benim hem dikkatimi çeken hem de takdirlerime konu olan bir yönü kalenderliği idi. Ben hayatımda onun çapında kalender birisini henüz tanımadım. Onun kalenderliği; alçakgönüllülüğü, iddiasızlığı, özgüveni, olduğu gibi görünmeyi ve birçok başka erdemi barındırıyordu.

Onun kalenderliği ile ilgili şu örneği başkalarına da ibret olsun diye her fırsatta anlatırım:

Kendisini tanımayanların da bulunduğu meclislerde bazen kısa bir tanışma faslı olurdu. Herkes kimlerden olduğunu, işini, mesleğini söylerdi. Sıra kendisine gelince kısaca “Almanya’da çalışıyorum” derdi. Bu ifadeden hemen anlaşılan, yurt dışında çalışan çoğu Türk insanı gibi onun da vasıfsız işçi olduğuydu. O da bunu biliyordu. Ama kendisinin sıradan bir isçi olmadığını, Almanya’da okuyup mühendis olduğunu anlatmak için en küçük bir çaba göstermiyordu. Başkası olsa yurt dışında yüksek öğrenim gördüğünün, önemli bir meslek ve statü sahibi olduğunun laf arasında kaynamasına asla razı olmaz, bir yolunu bulup bu farkını ortaya koyardı. Ama Enver Öztürk buna hiç tenezzül etmezdi.

Çok düzgündü, dobraydı. Hep doğrunun ve doğruluğun yanındaydı. Karşısındakini kırmadan, dökmeden hak ve hakikati dile getirirdi.

Akılcı, çağdaş, modern bir Müslümandı.

Ömrünün büyük bölümü Almanya’da geçmişti, Alman vatandaşıydı, ama Türkiye’ye bağlılığı hep diriydi. Ben bunların dışında onun birçok erdemine şahit olan biriyim.

Sevenleri, dostları ve tanıyanları için yeri doldurulamaz bir bir kayıp olan Enver Öztürk’e hak ettiğine ve layık olduğuna yürekten inanarak bütün samimiyetimle rahmetler ve cennet-i âlâlar niyaz ediyorum. Aile efradına, yakınlarına ve bütün sevenlerine sabırlar diliyorum.