Kontrast daha büyük olamazdı – yolcu gemisi yolcuları kamaralarından okyanus manzarasının tadını çıkarırken, havuzda yüzerken veya büfede tabaklarını onuncu kez doldururken, perde arkasında çalışanlar için işler çok farklı.
Çalışkan ekip üyelerinden oluşan bir ordu, deniz yolculuğuna çıkan tatilcilerin ihtiyaç duydukları her şeye sahip olmalarını sağlar. Pek çok personel, görünüşte sonu gelmeyen vardiyalara katlanmakta, her seferinde aylarca ailelerinden ayrı kalmakta ve sıkışık kabinleri paylaşmaktadır.
Verdi sendikasının Havacılık ve Denizcilik Endüstrisi Bölümü’nden Maya Schwiegershausen-Güth, “Endüstri tarafından çizilen göz alıcı görüntü ile gemideki işçilerin gerçekliği arasındaki zıtlık gerçekten çarpıcı” diyor.
Gemide çalışanlar için temel sorunlardan birinin çalışma saatlerine uyum olduğunu söylüyor. Çalışma saatleri, 2006 yılından bu yana Denizcilik Çalışma Sözleşmesi tarafından uluslararası düzeyde düzenlenmiş olmasına rağmen, sürekli olarak ihlal edilmektedir.
[Uzmanlar, yolcu gemisi endüstrisinde işçi haklarına sürekli saygısızlık edildiğini söylüyor Resim: Michael Bihlmayer/CHROMORANGE/resim ittifakı]
Yedi günlük bir çalışma haftası
Brezilya’daki Palmas Üniversitesi’nde turizm profesörü olan Angela Teberga, bu tür sık sık işçi hakları ihlallerini doğruluyor. Doktora tezinde kruvaziyer gemilerindeki çalışma koşullarını incelemiş ve mürettebatın en sık şikâyet nedeni olan çalışma saatleri ve iş yükü konusuna özellikle dikkat çekmiştir.
Günde sekiz saat ve haftada altı gün resmi olarak denizde yapılan işler için geçerli olsa da, gerçek genellikle farklıdır, diyor. Haftanın yedi günü, günde 14 saate kadar çalışmak istisna değil, kuraldır. Bu, ilgili çalışanın gemideki işgücü hiyerarşisindeki konumu ne kadar düşükse o kadar doğrudur.
Uluslararası Yolcu Gemileri Birliği’ne (CLIA) göre 2019’da sektörde 554.000 iş vardı. Maaş olarak yaklaşık 21.4 milyar € (23.322 milyar $) ödendi.
Yolcu gemisi mürettebatı genellikle çok uluslararasıdır: Derneğe göre, birçok gemide 80’e kadar menşe ülke temsil edilmektedir. Özellikle çok sayıda çalışan, Asya ve Güney Amerika’daki gelişmekte olan ülkelerden gelmektedir. Küresel denizcilik endüstrisindeki tüm çalışanların yaklaşık %30’unu Filipinler’den gelen kişiler oluşturmaktadır.
[2019’dan bu yana personel bulmak giderek zorlaştı ve gemiler daha çekici işverenler haline gelmek zorunda kaldı Resim: Andrea Warnecke/dpa/resim ittifakı]
Νο Alman gemileri
Konuyla ilgili akademik çalışmalar yapan Bremerhaven Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde turizm ve gemi yolculuğu yönetimi profesörü Alexis Papathanassis, “Birçok kişi için, bir yolcu gemisinde çalışmak küçük bir servet kazanmak için bir fırsattır” diyor. Maaşlar Avrupa standartlarına göre düşük olsa da, bu mürettebat üyelerinin anavatanlarına göre önemli ölçüde yüksektir. Bu nedenle “çok çok ağır çalışma koşullarına” katlandıklarını söylüyor.
Maaşların çoğu zaman Avrupa Birliği’ndeki ülkeler tarafından belirlenen düzenleme standartlarını karşılamaması gerçeği, birçok yolcu gemisinin Bahamalar veya Panama gibi başka kuralların geçerli olduğu ülkelerde kayıtlı olmasından kaynaklanmaktadır. Örneğin, aslında Alman bayrağı altında seyreden hiçbir gemi yok.
Örneğin Almanya’da popüler olan yolcu gemilerinden oluşan Aida filosu İtalya’da kayıtlıdır. TUI Cruises Malta’da kayıtlıdır. Sonuç olarak, Almanya’daki asgari ücretin ödenmesi gerekmiyor. Aynı zamanda kruvaziyer şirketlerinin bu ülkelerde daha uygun vergi koşullarından faydalanmalarına olanak sağlamaktadır. Turizm profesörü Angela Teberga’ya göre bu şekilde personel maliyetlerini yarı yarıya azaltmak mümkün.
[Resim:Maciej Olszewski/image BROKER/picture Alliance]
iş yükü artar
Kruvaziyer şirketleri de daha büyük gemileri faaliyete geçirmeyi hedefliyor. Profesör Teberga, yıllar geçtikçe, yolcuların mürettebata oranının çalışanların aleyhine giderek değiştiğini tespit etti.
2001 ile 2020 yılları arasında yolcu gemilerinin ortalama yolcu kapasitesi %60 artarken, mürettebat sayısı yalnızca %44 arttı. Sonuç olarak, ekip üyeleri daha fazla iş yükü üstlenmek zorunda kaldı.
CLIA-Almanya Ulusal Direktörü Helge Grammerstorf, yolcu gemilerinde uluslararası geçerliliği olan çalışma süresi düzenlemelerine düzenli olarak uyulmadığı gerçeğine karşı çıkıyor. “Son yıllarda ilişkide çok şey değişti” diyor. “Nakliye şirketlerinin politikası, izin verilen çalışma saatlerinin aşılmamasıdır.” Bu artık çok kısıtlayıcı bir şekilde ele alınıyor, diye ekliyor. Bir çalışanın kaç saat çalıştığını günlüğe kaydeden sistemler, çalışma saatlerinin takibini de şeffaf hale getiriyor, diye ekliyor. Grammerstorf, “Herhangi bir hizmet sektöründe olduğu gibi, motive olmuş çalışanlara da güveniyoruz” diyor. “Ve buna göre muamele görüyorlar.”
[Almanya’da popüler olan birçok yolcu gemisi, daha düşük asgari ücret ve daha iyi vergi koşulları olan ülkelerde kayıtlıdır.Resim: Wiktor Dabkowski/resim ittifakı]
Nitelikli işçi sıkıntısı
Bununla birlikte, yolcu gemisi uzmanı Alexis Papathanassis, burada iyileştirme için hala çok yer olduğunu söylüyor. Başta turizm ve konaklama olmak üzere diğer birçok sektörde olduğu gibi , COVID-19 salgını nedeniyle vasıflı işçi sıkıntısı yaşandı.
Şirketler, yeterli sayıda kalifiye personel bulmakta zorlanıyor. “Bu nedenle sektör, daha cazip çalışma koşulları sunmaya ve bir işveren olarak imajını yükseltmeye zorlanıyor” diyor. Her halükarda yolcular deniz manzarası, havuz erişimi ve bitmeyen büfelere sahip olmaya devam edecek ve bu lüksleri gerçeğe dönüştürmek için personele ihtiyaç duyulacaktır.
